Zamknij Dołącz do nas na Facebooku

Momencik, trwa przetwarzanie danych

loading-animation

Szukaj

Znalazłem 34 takie fakty

Oddziały wietnamskie wkraczają do opuszczonego Phnom Penh, 7 stycznia...

Oddziały wietnamskie wkraczają do opuszczonego Phnom Penh, 7 stycznia... – Oddziały wietnamskie wkraczają do opuszczonego
Phnom Penh, 7 stycznia 1979 r.

Dwa miliony mieszkańców kambodżańskiej stolicy zostało zmuszonych do jej opuszczenia 17 kwietnia 1975 r. przez nowy reżim Czerwonych Khmerów, wściekle nienawidzących "zdegenerowanego" miejskiego trybu życia i dążących do zamienienia kraju w zlepek wiejskich komun zamieszkałych wyłącznie przez ciężko pracujących, niepiśmiennych chłopów bez dostępu do elektryczności czy samochodów. Phnom Penh dokumentnie
opróżniono z mieszkańców w akcie największej ewakuacji
w historii ludzkości w zaledwie trzy doby.

W rezultacie celowych mordów, głodu i wojny domowej krwawy reżim Pol Pota kosztował życie co czwartego mieszkańca kraju. Dobiegł on końca w rezultacie interwencji ze strony sąsiedniego Wietnamu, zjednoczonego już pod rządami komunistów z Północy i wolnego od amerykańskich wojsk. Wietnamscy komuniści widzieli siebie w roli trzeciego azjatyckiego mocarstwa komunistycznego wytyczającego własne strefy wpływów — Czerwoni Khmerzy byli sojusznikami dążących do podporządkowania sobie Wietnamu Chin, a ich żołnierze częstokroć dokonywali wtargnięć
na teren Wietnamu i mordów na miejscowych. Inwazja przy wsparciu "umiarkowanej" komunistycznej partyzantki kambodżańskiej rozpoczęła się 25 grudnia 1978 r. i choć Wietnamczycy bez większych trudności odbili z rąk Czerwonych Khmerów kambodżańskie miasta, do których po blisko czterech latach wreszcie mogli powrócić i odbudowywać swoje zrujnowane życie wygnani mieszkańcy, skrytych w dżungli partyzantów nie udało się pokonać siłą. Wojska Wietnamu wycofały się pod naciskiem ONZ dopiero
w 1989 r., a Czerwoni Khmerzy w tej czy innej postaci przestali stanowić zagrożenie cztery lata później, gdy w Kambodży przywrócono monarchię,
a kraj począł ponownie otwierać się na turystykę zagraniczną,
która dziś stanowi jedną trzecią jego PKB.

11

14 października 2018 o 5:11

przez JaroWars (PW)

Skomentuj Do ulubionych

Żydówki na ulicach okupowanego Paryża, czerwiec 1942 r.

Żydówki na ulicach okupowanego Paryża, czerwiec 1942 r. – Żydówki na ulicach okupowanego Paryża, czerwiec 1942 r.

8

14 października 2018 o 14:20

przez JaroWars (PW)

Skomentuj Do ulubionych

Zgromadzony przed miejskim dworcem tłum świętuje wkroczenie okupacyjnych...

Zgromadzony przed miejskim dworcem tłum świętuje wkroczenie okupacyjnych... – Zgromadzony przed miejskim dworcem tłum świętuje wkroczenie okupacyjnych wojsk ONZ do Pjongjangu, 19 października 1950 r. Miasto powróciło pod kontrolę komunistów Kim Il-Sunga 6 grudnia tego samego roku wskutek interwencji chińskich sojuszników.

12

30 września 2018 o 20:11

przez JaroWars (PW)

Skomentuj Do ulubionych

Dalajlama XIV świętuje tybetański Nowy Rok z przewodniczącym Mao Zedongiem...

Dalajlama XIV świętuje tybetański Nowy Rok z przewodniczącym Mao Zedongiem... – Dalajlama XIV świętuje tybetański Nowy Rok z przewodniczącym
Mao Zedongiem i premierem Zhou Enlaiem, 1955 r.

Tybet od momentu obalenia cesarskiej władzy w Chinach w 1912 r. przez prawie czterdzieści lat pozostawał krajem w praktyce niezależnym, choć władze nowo powołanej Republiki Chińskiej uznawały go za część swojego terytorium, obdarzoną tylko szeroko zakrojoną autonomią. Jako swój protektorat Tybet widziała również Wielka Brytania, która w ten sposób z reguły odnosiła się do ziem, nad którymi nie była w stanie sprawować bezpośredniej kontroli. Z tego względu Tybet międzynarodowo uznawany był za integralną część Chin — w rzeczywistości była to oparta na buddyjskiej teokracji monarchia dalajlamów.

Póki Chiny pogrążone były w wojnie domowej pomiędzy nacjonalistami, komunistami i regionalnymi watażkami, Tybet mógł cieszyć się spokojem. Cztery dekady niezależności skończyły się jednak, gdy w 1949 r. władzę nad całymi Chinami przejęli rewolucjoniści Mao Zedonga, który nakazał swoim wojskom jak najszybsze podporządkowanie sobie odszczepieńczej prowincji. Chińska Armia Ludowo-Wyzwoleńcza w październiku 1950 r. przypuściła inwazję na Tybet, zakończoną ostatecznie po roku. Świeżo koronowany Dalajlama XIV, wówczas piętnastolatek, poszedł na ugodę z chińskimi komunistami i pozostawał z nimi w poprawnych relacjach aż do wybuchu w 1959 r. krwawo stłumionego antychińskiego powstania w Tybecie, gdy w obawie o życie z pomocą CIA uciekł do Indii, od tego
czasu zamieniając się w zdeklarowanego wroga rządu ChRL.

11

28 września 2018 o 3:37

przez JaroWars (PW)

Skomentuj Do ulubionych

Milicja Francuska (fr. Milice française), zwana też „francuskim Gestapo”

Milicja Francuska (fr. Milice française), zwana też „francuskim Gestapo” – Milicja Francuska (fr. Milice française), zwana też „francuskim Gestapo” – kolaboracyjna formacja paramilitarna działająca w latach 1943-1944 na terenach francuskich pozostających pod okupacją niemiecką, szczególnie w południowej Francji, na terenie tzw. Państwa Francuskiego.

11

#historia

5 września 2018 o 17:37

przez piosza (PW)

Skomentuj Do ulubionych

Serbowie byli jedyną nacją w okupowanej przez III Rzeszę Europie, która

Serbowie byli jedyną nacją w okupowanej przez III Rzeszę Europie, która – Serbowie byli jedyną nacją w okupowanej przez III Rzeszę Europie, która na pewnym obszarze — konkretnie kontrolowanego przez chorwackich faszystów (czyli ustaszy) Niezależnego Państwa Chorwackiego, obejmującego obok współczesnej Chorwacji jeszcze Bośnię i Hercegowinę — poddawana była gorszym prześladowaniom niż Żydzi. W najniesławniejszym spośród bałkańskich obozów zagłady, Jasenovacu, zginęło prawdopodobnie do 100 tysięcy osób, z tego "zaledwie" do 20% stanowili Żydzi (których po sierpniu 1942 r. za namową Niemców zaczęto powszechnie deportować do Auschwitz), a ponad połowę prawosławni Serbowie. Chorwaccy strażnicy okrutnie mścili się na serbskich więźniach za represje, które przez ostatnie dwadzieścia lat spływały na nich ze strony zdominowanego przez Belgrad Królestwa Jugosłowiańskiego, traktowanego przez nich jako okupanta. W powszechnym użyciu był przedstawiony na zdjęciu tzw. serbosiek, czyli nóż rolniczy wykorzystywany do obcinania więźniom różnych części ciała, a następnie podrzynania im gardeł.

Ludobójcza kampania przeciwko Serbom prowadzona była wyłącznie z inicjatywy i organizacji władz chorwackich — choć Niemcy swoim ustaszowskim sojusznikom w realizacji celów nie przeszkadzali, a miejscowych Żydów ochoczo pomagali łapać i deportować do Polski, do eksterminacji samych Serbów ręki nie przykładali. Krwawa historia obozu w Jasenovacu stanowi we współczesnych relacjach serbsko-chorwackich podobnie niezabliźnioną ranę, co rzeź wołyńska w stosunkach polsko-
-ukraińskich. Sprawę na Bałkanach dodatkowo komplikuje znacznie świeższe wspomnienie wojen jugosłowiańskich lat 90., w których strona chorwacka najczęściej — i nie do końca zgodnie z prawdą historyczną —
stawia się w roli niewinnej ofiary serbskiego nacjonalizmu.

31

8 sierpnia 2018 o 19:42

przez JaroWars (PW)

Skomentuj Do ulubionych

Choć bitwa na Równinie Abrahama, która odbyła się 13 września 1759 r., trwała

Choć bitwa na Równinie Abrahama, która odbyła się 13 września 1759 r., trwała – Choć bitwa na Równinie Abrahama, która odbyła się 13 września 1759 r., trwała zaledwie godzinę, angażowała mniej niż 10 tys. oddziałów, a poległo w niej po obu stronach w sumie jedynie 174 żołnierzy, zdobycie przez Brytyjczyków francuskiej twierdzy Québec okazało się jednym z najistotniejszych momentów wojny siedmioletniej (1756–63). W ramach wieńczącego konflikt traktatu paryskiego Francuzi zrzekali się na rzecz korony brytyjskiej niemal wszystkich swoich terytoriów na kontynencie północnoamerykańskim — tzw. kolonia Nowej Francji, obejmująca w sumie ok. 8 mln km kwadratowych (nieco mniej niż Brazylia), definitywnie przestała istnieć. Stanowiącą jej część Luizjanę Francuzi odbili z rąk Hiszpanów w 1800 r., jednak 13 lat później Napoleon Bonaparte
zdecydował się odsprzedać cały teren Stanom Zjednoczonym.

13 września 1759 r. do dziś wspominany jest we francuskojęzycznej
części Kanady (głównie w prowincji Québec) jako dzień rozpoczęcia jej dwuipółwiecznej okupacji przez znienawidzonych anglofonów, którzy w zarodku zdusili to, co w przekonaniu wielu quebeckich nacjonalistów mogło wyrosnąć na zdominowany przez francuską kulturę i język odpowiednik Stanów Zjednoczonych w Ameryce Północnej. Dotychczas podjęli oni już dwie próby powołania niezawisłego państwa quebeckiego w drodze referendum, w 1980 i 1995 r. — to drugie o mały włos nie zakończyło się zwycięstwem prowadzących bardzo przemyślaną kampanię wyborczą secesjonistów, pokonanych zaledwie nieco ponad 50 tysiącami głosów (1,16% uczestników; dla porównania szkockie referendum niepodleg-
łościowe z 2014 r. przegrało różnicą aż 10,6%). Inaczej jednak niż miało
to miejsce w Szkocji, a podobnie do niedawnej sytuacji w Katalonii, kanadyjski Sąd Najwyższy tak czy siak uznał jednostronne
oderwanie się prowincji od federacji za nielegalne.

15

9 sierpnia 2018 o 17:41

przez JaroWars (PW)

Skomentuj Do ulubionych

Kadr z "Shoah" (1985, reż. Claude Lanzmann), dziewięcio- godzinnego

Kadr z "Shoah" (1985, reż. Claude Lanzmann), dziewięcio-
godzinnego – Kadr z "Shoah" (1985, reż. Claude Lanzmann), dziewięcio-
godzinnego francuskiego filmu dokumentalnego składającego
się przede wszystkim z wywiadów z dawnymi więźniami
oraz członkami załogi niemieckich obozów zagłady.

Choć film w Europie i USA spotkał się z niezwykle entuzjastycznym przyjęciem przez krytykę, w Polsce wzbudził oburzenie, i to zarówno w kręgach oficjalnej propagandy, jak i opozycji. "Shoah" przedstawia Polaków oraz ich stosunek do eksterminacji swoich żydowskich współobywateli w wyjątkowo negatywnym świetle: bardzo niewiele uwagi poświęca przypadkom ratowania Żydów z narażeniem życia, skupiając się zamiast tego na patologicznej wręcz satysfakcji czerpanej rzekomo przez polskie społeczeństwo (któremu, jak mogłoby się wydawać z kontekstu, realia niemieckiej okupacji najwidoczniej nie przeszkadzały) z żydowskiej niedoli. Szczególną wściekłość polskiej prasy wywołały komentarze Lanzmanna (otwarcie notabene przyznającego się do odczuwania strachu przed
narodem polskim) sugerujące, że obozy zagłady nie powstały
we Francji, bo "francuscy chłopi nigdy by się na to nie zgodzili".

Choć "Shoah" nie był pierwszym aktem oskarżenia za odpowiedzialność za Holocaust wysuniętym przeciwko Polsce i Polakom, był on zdecydowanie pierwszym, który wzbudził aż taki rozgłos i który w równie dużym stopniu rozpowszechnił ideę tego, co we współczesnym dyskursie medialnym sprowadza się
do sformułowania "polskie obozy zagłady".

20

5 lipca 2018 o 11:46

przez JaroWars (PW)

Skomentuj Do ulubionych

Fragment mapy zamieszczonej w zachodnioniemieckim atlasie szkolnym z 1960

Fragment mapy zamieszczonej w zachodnioniemieckim atlasie szkolnym z 1960 – Fragment mapy zamieszczonej w zachodnioniemieckim atlasie szkolnym z 1960 r. Tereny uzyskane przez Polskę oraz obwód kaliningradzki oznaczone jako "Pod tymczasową polską/sowiecką okupacją". Co ciekawe ziemie rządzone przez niemieckich komunistów, których RFN nie uznawała za osobne państwo, nazwane są "Niemiecką Republiką Demokratyczną", choć linia demarkacyjna pomiędzy nimi a RFN nie ma charakteru międzynarodowego.

16

12 czerwca 2018 o 5:25

przez JaroWars (PW)

Skomentuj Do ulubionych

Na mocy podpisanego we francuskim Sèvres w 1920 r. traktatu pomiędzy Ententą

Na mocy podpisanego we francuskim Sèvres w 1920 r. traktatu pomiędzy Ententą – Na mocy podpisanego we francuskim Sèvres w 1920 r. traktatu pomiędzy Ententą a pokonanym Imperium Osmańskim, państwo tureckie miało zostać ograniczone terytorialnie niemal wyłącznie do obszaru Anatolii. Turcja w praktyce traciła kontrolę nad witalną dla swojej gospodarki żeglugą przez cieśniny dardanelską oraz bosforską między morzami Egejskim a Czarnym — tereny nadbrzeżne, które nie przypadły Grecji, włącznie ze stołecznym Konstantynopolem, znalazły się pod okupacją Aliantów. Zamieszkane w większości przez chrześcijan wybrzeże
egejskie przechodziło zaś pod zwierzchność Grecji.

Równie fatalnie dla rozbieranego imperium przedstawiały się sprawy na Wschodzie: pragnącym zemsty za dokonane na swoim narodzie ludobójstwo Ormianom przypadała ogromna część historycznie zamieszkanych przez nich ziem tureckich. Podobne rozwiązanie było prawdopodobne w przypadku tzw. Kurdystanu. Zaś nawet na obszarach zamieszkanych w większości przed rodowitych Turków
Alianci roztoczyli gigantyczne strefy okupacyjne.

Powojenna Turcja miała stać się politycznym karłem całkowicie ubezwłasnowolnionym przez Zachód. Przywódca tureckich nacjonalistów Mustafa Kemal Pasza uznał rząd sułtana Mehmeda VI za zdradziecki, po czym przystąpił do walki o te tereny w Anatolii oraz Tracji, których zgodnie z ustaleniami traktatu Turcja miała się zrzec. Błyskotliwa kampania oraz potężna kontrofensywa kompletnie zaskoczyły Aliantów (głównie Greków) oraz ich ormiańskich sprzymierzeńców i zmusiły ich do powrotu do stołu negocjacyjnego, co w lecie 1923 r. zrodziło w Lozannie nowy traktat pokojowy, definiujący tureckie granice tak, jak znamy je dzisiaj. Mustafa Kemal stał się niekwestionowanym bohaterem narodowym wszystkich Turków, co w 1922 r. zaowocowało zniesieniem sułtanatu,
a dwa lata później islamskiego kalifatu.

Wyjątkowo niepomyślnie los potoczył się zaś wobec Ormian, których republika narodowa na Kaukazie ustanowiona w 1918 r. nie tylko nie zdołała poszerzyć swoich granic kosztem Turcji, ale sama w tym samym
czasie została kompletnie podbita przez Rosję bolszewicką,
która nie wypuściła jej z rąk aż do 1991 r.

18

28 listopada 2017 o 11:14

przez JaroWars (PW)

Skomentuj (1) Do ulubionych

Zobacz następne

1 2 3 4 > ostatnia ›

Pewex.pl Demotywatory.pl Motokiller.pl Mistrzowie.org

Kopiowanie wskazane za podaniem źródła.

Zobacz też inne serwisy:
Retro Pewex	Pewex	Stylowi	Rebelianci
Motokiller	Kotburger	Demotywatory	Mistrzowie
Komixxy	Piekielni