Zamknij Dołącz do nas na Facebooku

Momencik, trwa przetwarzanie danych

loading-animation

Szukaj

Znalazłem 1000 takich faktów

Osierocone dziecko w ruinach Londynu podczas niemieckich bombardowań.

Osierocone dziecko w ruinach Londynu podczas niemieckich bombardowań. – Osierocone dziecko w ruinach Londynu podczas niemieckich bombardowań.

31

16 marca 2016 o 11:37

przez Mudzina (PW)

Skomentuj Do ulubionych

W napisanej w 1928 r. przez Adolfa Hitlera "Drugiej księdze",

W napisanej w 1928 r. przez Adolfa Hitlera "Drugiej księdze", – W napisanej w 1928 r. przez Adolfa Hitlera "Drugiej księdze", czyli niewydanej za życia autora kontynuacji "Mein Kampf", późniejszy dyktator rozrysował swoją wizję przyszłej wojny obliczonej na obalenie ładu wersalskiego. Niemcy miały zawrzeć sojusz wojskowy z Włochami i Wielką Brytania, a następnie z ich pomocą pobić Francję, jak również tych spośród jej wschodnioeuropejskich sojuszników, którzy udzieliliby jej wsparcia (np. Czechosłowację, Polskę czy Rumunię). Dopiero wtedy wojska Rzeszy miały zwrócić karabiny przeciwko judeobolszewickiemu reżimowi w Związku Sowieckim.

W dłuższej perspektywie Hitler wskazywał na konieczność współpracy Niemiec z szeregiem państw europejskich celem odparcia wpływów Stanów Zjednoczonych, z którym to mocarstwem nie miał
jednak zamiaru walczyć w sposób bezpośredni.

9

10 sierpnia 2018 o 12:52

przez JaroWars (PW)

Skomentuj Do ulubionych

Serbowie byli jedyną nacją w okupowanej przez III Rzeszę Europie, która

Serbowie byli jedyną nacją w okupowanej przez III Rzeszę Europie, która – Serbowie byli jedyną nacją w okupowanej przez III Rzeszę Europie, która na pewnym obszarze — konkretnie kontrolowanego przez chorwackich faszystów (czyli ustaszy) Niezależnego Państwa Chorwackiego, obejmującego obok współczesnej Chorwacji jeszcze Bośnię i Hercegowinę — poddawana była gorszym prześladowaniom niż Żydzi. W najniesławniejszym spośród bałkańskich obozów zagłady, Jasenovacu, zginęło prawdopodobnie do 100 tysięcy osób, z tego "zaledwie" do 20% stanowili Żydzi (których po sierpniu 1942 r. za namową Niemców zaczęto powszechnie deportować do Auschwitz), a ponad połowę prawosławni Serbowie. Chorwaccy strażnicy okrutnie mścili się na serbskich więźniach za represje, które przez ostatnie dwadzieścia lat spływały na nich ze strony zdominowanego przez Belgrad Królestwa Jugosłowiańskiego, traktowanego przez nich jako okupanta. W powszechnym użyciu był przedstawiony na zdjęciu tzw. serbosiek, czyli nóż rolniczy wykorzystywany do obcinania więźniom różnych części ciała, a następnie podrzynania im gardeł.

Ludobójcza kampania przeciwko Serbom prowadzona była wyłącznie z inicjatywy i organizacji władz chorwackich — choć Niemcy swoim ustaszowskim sojusznikom w realizacji celów nie przeszkadzali, a miejscowych Żydów ochoczo pomagali łapać i deportować do Polski, do eksterminacji samych Serbów ręki nie przykładali. Krwawa historia obozu w Jasenovacu stanowi we współczesnych relacjach serbsko-chorwackich podobnie niezabliźnioną ranę, co rzeź wołyńska w stosunkach polsko-
-ukraińskich. Sprawę na Bałkanach dodatkowo komplikuje znacznie świeższe wspomnienie wojen jugosłowiańskich lat 90., w których strona chorwacka najczęściej — i nie do końca zgodnie z prawdą historyczną —
stawia się w roli niewinnej ofiary serbskiego nacjonalizmu.

30

8 sierpnia 2018 o 19:42

przez JaroWars (PW)

Skomentuj Do ulubionych

Choć bitwa na Równinie Abrahama, która odbyła się 13 września 1759 r., trwała

Choć bitwa na Równinie Abrahama, która odbyła się 13 września 1759 r., trwała – Choć bitwa na Równinie Abrahama, która odbyła się 13 września 1759 r., trwała zaledwie godzinę, angażowała mniej niż 10 tys. oddziałów, a poległo w niej po obu stronach w sumie jedynie 174 żołnierzy, zdobycie przez Brytyjczyków francuskiej twierdzy Québec okazało się jednym z najistotniejszych momentów wojny siedmioletniej (1756–63). W ramach wieńczącego konflikt traktatu paryskiego Francuzi zrzekali się na rzecz korony brytyjskiej niemal wszystkich swoich terytoriów na kontynencie północnoamerykańskim — tzw. kolonia Nowej Francji, obejmująca w sumie ok. 8 mln km kwadratowych (nieco mniej niż Brazylia), definitywnie przestała istnieć. Stanowiącą jej część Luizjanę Francuzi odbili z rąk Hiszpanów w 1800 r., jednak 13 lat później Napoleon Bonaparte
zdecydował się odsprzedać cały teren Stanom Zjednoczonym.

13 września 1759 r. do dziś wspominany jest we francuskojęzycznej
części Kanady (głównie w prowincji Québec) jako dzień rozpoczęcia jej dwuipółwiecznej okupacji przez znienawidzonych anglofonów, którzy w zarodku zdusili to, co w przekonaniu wielu quebeckich nacjonalistów mogło wyrosnąć na zdominowany przez francuską kulturę i język odpowiednik Stanów Zjednoczonych w Ameryce Północnej. Dotychczas podjęli oni już dwie próby powołania niezawisłego państwa quebeckiego w drodze referendum, w 1980 i 1995 r. — to drugie o mały włos nie zakończyło się zwycięstwem prowadzących bardzo przemyślaną kampanię wyborczą secesjonistów, pokonanych zaledwie nieco ponad 50 tysiącami głosów (1,16% uczestników; dla porównania szkockie referendum niepodleg-
łościowe z 2014 r. przegrało różnicą aż 10,6%). Inaczej jednak niż miało
to miejsce w Szkocji, a podobnie do niedawnej sytuacji w Katalonii, kanadyjski Sąd Najwyższy tak czy siak uznał jednostronne
oderwanie się prowincji od federacji za nielegalne.

14

9 sierpnia 2018 o 17:41

przez JaroWars (PW)

Skomentuj Do ulubionych

Ostatnie militarne zwycięstwo III Rzeszy rozegrało się w dniach 21-26 kwietnia

Ostatnie militarne zwycięstwo III Rzeszy rozegrało się w dniach 21-26 kwietnia – Ostatnie militarne zwycięstwo III Rzeszy rozegrało się w dniach 21-26 kwietnia 1945 r. pod Budziszynem na niemieckich Łużycach i stanowi zarazem jedną z największych klęsk w historii polskiego oręża. II
Armia Wojska Polskiego, fatalnie dowodzona przez generała Karola Świerczewskiego — notorycznego alkoholika — została kompletnie wymanewrowana i rozbita przez niemieckie kontrnatarcie. W rezultacie zginęło, odniosło rany bądź dostało się do niewoli ponad 18 tys. polskich żołnierzy. Budziszyn reprezentował zatem trzecią najbardziej krwawą kampanię w drugowojennych dziejach Polski — po obronie wrześniowej i powstaniu warszawskim — jak również źródło 27% strat Ludowego Wojska Polskiego od chwili jego uformowania
w maju 1943 aż do kapitulacji Niemiec dwa lata później.

29

7 sierpnia 2018 o 11:18

przez JaroWars (PW)

Skomentuj Do ulubionych

"Moglibyśmy (...) liczyć, że już w latach 1950–1955 stolica Polski

"Moglibyśmy (...) liczyć, że już w latach 1950–1955 stolica
Polski – "Moglibyśmy (...) liczyć, że już w latach 1950–1955 stolica
Polski przekroczy drugi miljon ludności. W razie warunków niepomyślnych może się ten rozwój opóźnić o jakiś dziesiątek lat. W każdym razie od stanu, jaki Paryż miał przed 60 laty, a jaki Berlin osiągnął w ostatnich latach przed wojną, Warszawę oddziela już nie więcej nad 30, a może nawet tylko 20 lat."

—Fragment artykułu "Jak rośnie Warszawa? Rozwój stolicy w świetle cyfr", "Nowiny Codzienne", 10 lipca 1932 r.

14

6 sierpnia 2018 o 18:57

przez JaroWars (PW)

Skomentuj Do ulubionych

Źródło: http://retropress.pl/nowiny-codzien…

Cień wypalony na schodach po mieszkańcu Hiroszimy, który wyparował po eksplozji...

Cień wypalony na schodach po mieszkańcu Hiroszimy, który wyparował po eksplozji... – Cień po mieszkańcu Hiroszimy wypalony na schodach. Ofiara wyparowała po eksplozji bomby atomowej. Rok 1945.

61

29 kwietnia 2016 o 12:54

przez Mudzina (PW)

Skomentuj Do ulubionych

Radzieccy żołnierze wracający z Afganistanu w 1986 r.

Radzieccy żołnierze wracający z Afganistanu w 1986 r. – Radzieccy żołnierze wracający z Afganistanu w 1986 r.

18

29 stycznia 2016 o 11:18

przez Mudzina (PW)

Skomentuj Do ulubionych

August Zaleski (1883–1972) — najbardziej kontrowersyjna postać w historii

August Zaleski (1883–1972) — najbardziej kontrowersyjna postać w historii – August Zaleski (1883–1972) — najbardziej kontrowersyjna postać w historii emigracyjnego rządu RP, w powszechnej świadomości prawie kompletnie zapomniana. Ten wieloletni minister spraw zagranicznych sanacyjnej II Rzeczypospolitej w Londynie należał do głównych przeciwników układu Sikorski–Majski, w rezultacie czego równie niechętny układom ze Stalinem prezydent Władysław Raczkiewicz powołał go na szefa swojej kancelarii.
Po śmierci Raczkiewicza objął jego stanowisko z pominięciem desy-
gnowanego następcy, wzbudzając przy tym oburzenie zarówno ze strony postendeckiej opozycji, jak i wielu własnych sojuszników z Polskiej Partii Socjalistycznej, którzy jednak ostatecznie zaakceptowali status quo, pozwalając Zaleskiemu na odsłużenie siedmioletniej kadencji.

Gdy jednak dobiegła ona końca w 1954 r., Zaleski oświadczył, że na mocy autorytarnej konstytucji kwietniowej z 1935 r. nie ma zamiaru ustąpić ze stanowiska. Społeczność polskiej emigracji w przytłaczającej większości odrzuciła prezydencki przewrót, organizując się pod pełniącą funkcję głowy państwa tzw. Radą Trzech, utworzoną głównie przez środowisko dawnej narodowej demokracji, jak również wrogiego Zaleskiemu koła w PPS.
Do Rady należeli m.in. Władysław Anders i Tadeusz Bór–Komorowski. Zaleskiego siłą jednak usunąć nie mogli: wszystkie elity RP na uchodźstwie stacjonowały na terenie Wielkiej Brytanii, traktującej wewnętrzne waśnie Polaków jak rywalizację o kierownictwo trzeciorzędnego londyńskiego klubu brydżowego. Tak więc aż do śmierci prezydenta w 1972 r. w Londynie funkcjonowały dwa ośrodki władzy. Dopiero wtedy spór udało się zała-
godzić, gdy Rada Trzech dokonała samorozwiązania, akceptując
na następcę Zaleskiego wyznaczonego przezeń kompromisowego kandydata, Stanisława Ostrowskiego, zastąpionego w 1979 r. przez Edwarda Raczyńskiego, którego kadencja upłynęła w 1986 r. Po Raczyńskim stołek prezydencki objął Kazimierz Sabbat, który w 1989 r. zmarł na zawał serca, co umożliwiło awans Ryszardowi Kaczorowskiemu, najlepiej znanego z historycznego przekazania insygniów prezydenckich Lechowi Wałęsie
20 grudnia 1990 r. na Zamku Królewskim w Warszawie. Był on najstarszą ofiarą katastrofy prezydenckiego tupolewa w Smoleńsku w 2010 r.

12

11 lipca 2018 o 11:06

przez JaroWars (PW)

Skomentuj Do ulubionych

Kadr z "Shoah" (1985, reż. Claude Lanzmann), dziewięcio- godzinnego

Kadr z "Shoah" (1985, reż. Claude Lanzmann), dziewięcio-
godzinnego – Kadr z "Shoah" (1985, reż. Claude Lanzmann), dziewięcio-
godzinnego francuskiego filmu dokumentalnego składającego
się przede wszystkim z wywiadów z dawnymi więźniami
oraz członkami załogi niemieckich obozów zagłady.

Choć film w Europie i USA spotkał się z niezwykle entuzjastycznym przyjęciem przez krytykę, w Polsce wzbudził oburzenie, i to zarówno w kręgach oficjalnej propagandy, jak i opozycji. "Shoah" przedstawia Polaków oraz ich stosunek do eksterminacji swoich żydowskich współobywateli w wyjątkowo negatywnym świetle: bardzo niewiele uwagi poświęca przypadkom ratowania Żydów z narażeniem życia, skupiając się zamiast tego na patologicznej wręcz satysfakcji czerpanej rzekomo przez polskie społeczeństwo (któremu, jak mogłoby się wydawać z kontekstu, realia niemieckiej okupacji najwidoczniej nie przeszkadzały) z żydowskiej niedoli. Szczególną wściekłość polskiej prasy wywołały komentarze Lanzmanna (otwarcie notabene przyznającego się do odczuwania strachu przed
narodem polskim) sugerujące, że obozy zagłady nie powstały
we Francji, bo "francuscy chłopi nigdy by się na to nie zgodzili".

Choć "Shoah" nie był pierwszym aktem oskarżenia za odpowiedzialność za Holocaust wysuniętym przeciwko Polsce i Polakom, był on zdecydowanie pierwszym, który wzbudził aż taki rozgłos i który w równie dużym stopniu rozpowszechnił ideę tego, co we współczesnym dyskursie medialnym sprowadza się
do sformułowania "polskie obozy zagłady".

20

5 lipca 2018 o 11:46

przez JaroWars (PW)

Skomentuj Do ulubionych

Zobacz następne

Pewex.pl Demotywatory.pl Stylowi.pl Motokiller.pl

Kopiowanie wskazane za podaniem źródła.

Zobacz też inne serwisy:
Retro Pewex	Pewex	Stylowi	Rebelianci
Motokiller	Kotburger	Demotywatory	Mistrzowie
Komixxy	Piekielni