Zamknij Dołącz do nas na Facebooku

Momencik, trwa przetwarzanie danych

loading-animation

Szukaj

Znalazłem 45 takich faktów

Przestawienie Francji z energetyki opartej na węglu, ropie i gazie na energetykę...

Przestawienie Francji z energetyki opartej na węglu, ropie i gazie na energetykę... – Przestawienie Francji z energetyki opartej na węglu, ropie i gazie na energetykę jądrową zajęło nie dłużej niż 12 lat.

W 1974 r. ogłoszono Plan Messmera, czyli plan masowej budowy elektrowni atomowych we Francji. W 1986 r. elektrownie atomowe produkowały już 70% całej energii elektrycznej we Francji.

Gdyby jakiś kraj w identyczny sposób zareagował na raport IPCC
z 2007 roku o zmianach klimatu, miałby dziś w większości rozwiązany problem emisji CO₂ z elektrowni (choć
niekoniecznie problem emisji z innych źródeł).

23

3 września 2019 o 18:06

przez gft4 (PW)

Skomentuj Do ulubionych

Źródło: https://www.eia.gov/beta/internatio… https://en.wikipedia.org/wiki/Nucle… https://energytransition.org/2015/0…

Elektrownia jądrowa Beznau jest najstarszą na świecie czynną elektrownią...

Elektrownia jądrowa Beznau jest najstarszą na świecie czynną elektrownią... – Elektrownia jądrowa Beznau jest najstarszą na świecie czynną elektrownią jądrową. Działa od grudnia 1969 r. i znajduje się w Szwajcarii w Beznau.

16

27 czerwca 2019 o 13:07

przez admin (PW)

Skomentuj Do ulubionych

Pakistan jest jednym z dziewięciu krajów posiadających broń jądrową. Jest...

Pakistan jest jednym z dziewięciu krajów posiadających broń jądrową. Jest... – Pakistan jest jednym z dziewięciu krajów posiadających broń jądrową. Jest to jedyny kraj islamski posiadający taką broń. Szacunkowo ma 150 głowic.

16

18 maja 2019 o 17:33

przez piosza (PW)

Skomentuj Do ulubionych

Źródło: https://en.wikipedia.org/wiki/Pakis…

Erupcja Mount St. Helens* z 1980 roku miała siłę ok. 400 megaton trotylu...

Erupcja Mount St. Helens* z 1980 roku miała siłę ok. 400 megaton trotylu... – Erupcja Mount St. Helens* z 1980 roku miała siłę ok. 400 megaton trotylu, czyli 20 tysięcy razy większą niż bomba jądrowa "Little Boy". Zniszczonych zostało 600 kilometrów kwadratowych lasów (300 nieodwracalnie). Na samo miasto Yakima spadło aż 800 tys. metrów sześciennych pyłów i popiołu (wysokość opadu przedstawiono na mapie powyżej
w calach), a wysokość wulkanu zmalała o 400 metrów.

Jednak erupcja została przewidziana przez wulkanologów dwa tygodnie wcześniej, dzięki czemu udało się ewakuować większość ludzi (jedynie 57 osób zginęło podczas katastrofy).

Często używa się błędnej nazwy "Góra Świętej Heleny", jednak nazwa nie pochodzi od świętej, a od miejscowości St. Helens.

12

3 maja 2019 o 15:03

przez Prawilniak (PW)

Skomentuj Do ulubionych

Źródło: https://pl.wikipedia.org/wiki/Mount…

"Trinity" — pierwsza w historii ludzkości detonacja ładunku nuklearnego

"Trinity" — pierwsza w historii ludzkości detonacja ładunku nuklearnego – "Trinity" — pierwsza w historii ludzkości detonacja ładunku nuklearnego przeprowadzona 16 lipca 1945 r. o 5:29 czasu lokalnego na pustyni Jornada del Muerto w stanie Nowy Meksyk. Triumfalne zwieńczenie projektu Manhattan wybuchło z siłą 20 kiloton. Nieco słabszą bombę zrzucono
trzy tygodnie później na japońską Hiroszimę.

13

20 maja 2018 o 10:52

przez JaroWars (PW)

Skomentuj (1) Do ulubionych

Wycofująca się z Kuwejtu pod naporem kierowanego przez Amerykanów kontrnatarcia

Wycofująca się z Kuwejtu pod naporem kierowanego przez Amerykanów kontrnatarcia – Wycofująca się z Kuwejtu pod naporem kierowanego przez Amerykanów kontrnatarcia koalicji państw ONZ armia iracka w styczniu i lutym 1991 r. spełniła wielokrotnie powtarzaną przez Saddama Husajna groźbę i podpaliła co najmniej sześćset kuwejckich szybów naftowych. Tak powszechnie utożsamiane z wojną w Zatoce Perskiej znaczące pustynny horyzont kolumny czarnego jak smoła dymu to właśnie uciekająca w atmosferę w wymiarze niemal 2 milionów baryłek dziennie ropa.
Pożogę zaczęto opanowywać w kwietniu, a ostatni
szyb ugaszono dopiero w listopadzie.

Choć mało kto dziś o tym pamięta, perspektywa wyzwolenia do atmosfery tak ogromnych ilości dymu przeraziła zachodnie koła naukowe, przede wszystkim uznanego astrofizyka z Uniwersytetu Chicago dra Carla Sagana, który zasłynął jako jeden z głównych autorów tzw. modelu TTAPS z 1983 r., przedstawiającego skutki zjawiska, które nazwał zimą nuklearną. Wg Sagana i jego kolegów wyniesienie znaczących ilości dymu i sadzy do stratosfery (a więc na wysokość mniej więcej 13.000 m n.p.m.) dopro-
wadziłoby do utworzenia się nad częścią bądź całością globu warstwy ograniczającej promieniom słonecznym dostęp do powierzchni ziemi,
tym samym obniżając średnią temperaturę w regionie — bądź na świecie — nawet o 5–10°C. Sagan i pozostali argumentowali, że o ile w troposferze (a więc najniższym piętrze atmosfery, w którym żyjemy) zanieczyszczenie stosunkowo szybko opadłoby na ziemię w postaci kwaśnych deszczów, w stratosferze chmury się nie formują, a tym samym likwidacja ekolo-
gicznych skutków katastrofy zajęłaby cale lata, jeśli nie dekady. Warto
w tym miejscu zaznaczyć, że wbrew nazwie idea zimy nuklearnej nie jest ściśle związana z reakcją jądrową — teoretycznie doprowadzić do niej
może każdy pożar zdolny wynosić do stratosfery dym i sadzę.

Mimo apokaliptycznych wizji, które Sagan kreślił w wywiadach dla amerykańskiej telewizji, snując scenariusz trwającej nawet kilka miesięcy rolniczej katastrofy dla Azji Południowej, a może nawet całej północnej półkuli, jego kasandryczne przepowiednie się nie sprawdziły — kuwejckie słupy dymu osiągały średnią wysokość "zaledwie" 3.000 m n.p.m., a najwyższe nie przebijały się ponad 6.100 m, nie pokonując nawet połowy drogi do stratosfery. Sam Sagan po paru latach przyznał, że o ile temperatura nad Zatoką Perską spadła o kilka stopni, skutki pożarów nawet w tym regionie okazały się wybitnie krótkotrwałe. Dziś cała koncepcja zimy nuklearnej jest obiektem poważnej krytyki środowisk naukowych — Saganowi i reszcie zarzuca się panikarstwo i motywowany politycznie sensacjonalizm (badacze nie ukrywali, że swoimi teoriami chcieli przekonać zimnowojenne mocarstwa do nuklearnego rozbrojenia), objawiający się zakładaniem najgorszych, choćby najbardziej nieprawdopodobnych scenariuszy. O ile dym i sadza w stratosferze bez wątpienia szybko nie spłynęłyby na ziemię, wydaje się coraz bardziej wątpliwe, że ludzkość byłaby w stanie umieścić je tam w wystarczającej ilości, by sprowokować jakiekolwiek zmiany klimatyczne o zasięgu globalnym czy też trwające dłużej niż kilka dni. Coraz częściej mówi
się z tego względu o ewentualnej regionalnej "jesieni nuklearnej".

Nawet jeśli model TTAPS się nie myli, zimy nuklearnej niemal na pewno nie sprowokowałby wybuch jądrowy. Współczesne mocarstwa właściwie nie posiadają już w czynnej służbie ładunków o mocy zbliżonej do jednej megatony, a tylko taki mógłby wywołać burzę ogniową choćby hipote-
tycznie zdolną do dosięgnięcia stratosfery. A nawet gdyby, współczesne cele — nie tylko bazy wojskowe, ale nawet miasta — składają się ze zbyt małej liczby łatwopalnych materiałów, aby do czegoś takiego doprowadzić.

11

20 maja 2018 o 7:23

przez JaroWars (PW)

Skomentuj Do ulubionych

Ostatni wybuch ładunku nuklearnego w atmosferze miał miejsce 16 października

Ostatni wybuch ładunku nuklearnego w atmosferze miał miejsce 16 października – Ostatni wybuch ładunku nuklearnego w atmosferze miał miejsce 16 października 1980 r. w prowincji Xinjiang (północno-zachodnie Chiny), gdy chińskie władze zdetonowały bombę o mocy jednej megatony. Od tamtego czasu wszystkie testy broni jądrowej (łącznie z tymi przeprowadzanymi od 2006 r. przez Koreę Północną) miały miejsce pod powierzchnią ziemi.

Również jednak testy podziemne zasadniczo wstrzymano wraz z końcem zimnej wojny: ostatnią taką eksplozję przeprowadził Związek Sowiecki w 1990 r., Wielka Brytania w 1991 r.,
Stany Zjednoczone w 1992 r., Francja i Chiny w
1996 r., a Indie i Pakistan w 1998 r.

10

20 maja 2018 o 7:54

przez JaroWars (PW)

Skomentuj Do ulubionych

Słynny film instruktażowy wyprodukowany na polecenie amerykańskiej Obrony

Słynny film instruktażowy wyprodukowany na polecenie amerykańskiej Obrony – Słynny film instruktażowy wyprodukowany na polecenie amerykańskiej Obrony Cywilnej w 1952 r. "Duck and Cover"
od lat jest obiektem kpin i niezliczonych parodii, stanowiąc rzekomo przykład amerykańskiej propagandy nieudolnie wmawiającej społeczeństwu, że przed efektami eksplozji jądrowej można się uchronić za pośrednictwem padnięcia
na ziemię i schowania ciała za jakimś przedmiotem.

Jak na ironię, przekazywane w filmie instrukcje niejednej ofierze ataku nuklearnego mogłyby nawet uratować życie.
W przypadku bomb o mocy jednej megatony, o ile osoby znajdujące się na otwartym terenie w promieniu 3 km od epicentrum niemal na pewno nie zdołałyby przeżyć, to ci znajdujący się poza tym zasięgiem, którzy w ciągu dwóch sekund od eksplozji zdążyliby schować się za choćby najcieńszym materiałem przyjęliby nawet o 45% niższą dawkę energii, unikając zabójczych oparzeń skóry. Doskonały tego przykład mogliśmy zaobserwować w Nagasaki, gdzie lokalny posterunek policji odwiedził funkcjonariusz z Hiroszimy, który poinformował kolegów, aby w razie pojawienia się w mieście wielkiej eksplozji jak najszybciej się za czymś schronili. Dzięki temu ostrzeżeniu w Nagasaki nie zginął ani jeden policjant.

13

18 maja 2018 o 13:57

przez JaroWars (PW)

Skomentuj Do ulubionych

Ślad na widocznym na zdjęciu słupie telefonicznym w Hiroszimie to jedyny

Ślad na widocznym na zdjęciu słupie telefonicznym w Hiroszimie to jedyny – Ślad na widocznym na zdjęciu słupie telefonicznym w Hiroszimie to jedyny jego fragment, którego powierzchnia nie została całkowicie spalona w rezultacie eksplozji bomby "Little Boy" (16 kiloton mocy), która 6 sierpnia 1945 r. spadła na miasto ok. 1,3 km dalej. Częściowe ocalenie słup zawdzięczać może liściom fatsji japońskiej, które osłoniły go przed promieniowaniem cieplnym. Jeden z najbardziej wymownych dowodów na to, że w przypadku konfrontacji z wybuchem ładunku nuklearnego nawet najwątlejsza osłona może stanowić różnicę między życiem a śmiercią.

25

18 maja 2018 o 18:57

przez JaroWars (PW)

Skomentuj Do ulubionych

Od chwili inwazji i aneksji Półwyspu Krymskiego przez Rosję w 2014 r., na

Od chwili inwazji i aneksji Półwyspu Krymskiego przez Rosję w 2014 r., na – Od chwili inwazji i aneksji Półwyspu Krymskiego przez Rosję w 2014 r., na Ukrainie bardzo często słychać głosy, że przeprowadzona w ramach memorandum budapesztańskiego w 1994 r. dobrowolna rezygnacja tego kraju z jednej trzeciej całego sowieckiego arsenału nuklearnego, który w chwili uzyskania przez Ukrainę niepodległości znajdował się na jej terenie, w zamian za rosyjskie gwarancje bezpieczeństwa i integralności terytorialnej była kardynalnym błędem, który dał pewność Władimirowi Putinowi, że jego wojskom nikt na Ukrainie nie zdoła się przeciwstawić.

Prawda jest jednak bardziej złożona. Władze Ukrainy nigdy nie prowadziły programu rozwoju broni nuklearnej, dlatego też trudno byłoby im dokonywać niezbędnej konserwacji i wymiany środków (koniecznej w większości przypadków co najmniej raz na 20 lat) — a ponieważ państwo to w razie odmowy rezygnacji ze swojego arsenału na pewno wpadłoby w międzynarodową izolację, nikt by im odpowiedniej wiedzy nie przekazał. Co więcej, zgromadzone na Ukrainie rakietowe pociski balistyczne miały międzykontynentalny charakter, co oznacza, że nie mogły dosięgnąć celów bliższych niż 5500 km (zatem w wypadku konfliktu z Rosją jedynie
słabo zaludniony Daleki Wschód tego kraju byłby
zagrożony ukraińskim kontruderzeniem).

9

18 maja 2018 o 11:34

przez JaroWars (PW)

Skomentuj (2) Do ulubionych

Zobacz następne

1 2 3 4 5 > ostatnia ›

Pewex.pl Demotywatory.pl JoeMonster.org Stylowi.pl

Kopiowanie wskazane za podaniem źródła.

Zobacz też inne serwisy:
Retro Pewex	Pewex	Stylowi	Rebelianci
Motokiller	Kotburger	Demotywatory	Mistrzowie
Komixxy	Piekielni